Tarım - Her şeyin Başı
Tarım neden çöküşte? Neler oluyor tarım ve hayvancılık sektörüne? Her şey neden ateş pahası? Açıkçası uzunca bir süredir düşünüyorum bu konularda ve elimden geldiğince, kaba bir şekilde açıklamaya çalışacağım sizlere de.
Halkın büyük çoğunluğunun tüketimi makarna, pirinç, bulgur ve bir kaç bakliyatlarla sınırlı. Et tüketimi düşük, süt, peynir ve diğer hayvansal gıdaların tüketimi de. Nereden başlasam bilemiyorum, olay köy enstitülerinin kapatılmasından başlıyor, 1950'lerde ivme kazanıyor ve geldiğimiz süreç belli. Kazanamayan, hatta borçlanan çiftçiler, hayvancılar ve geçinememezlik yüzünden köyündeki evinin kapısını kilitleyip büyük şehirlere, çalışmaya giden kırsal nüfus. Çürüyen mahsuller. Bu göçlerin ayrıca yarattığı metropol sorunları.
Benim ailem fındık üreticisi, aşağı yukarı diğer tarım ve hayvansal ürünlerde de süreç birbirine benziyor. Üreticinin elinden mahsulleri 2 kuruş paraya aracılar tarafından alınıyor, sonra aracılar bunu yurt dışına ihraç ediyor parasına para katarken çiftçi geçinemez hale geliyor. Fındıktan örnek vermem gerekirse şu anda Ordu-Giresun fındığı 14-15 tl'ye alınıyor üreticiden kilo olarak, kabuklu fındığın yurt dışına ihracat satışı da 14 dolar. Yani düz 80 tl diyebiliriz. Aradaki kar oranı ortada. Toprak üreticinin, mahsul üreticinin, ama pastanın en düşük oranını alan da üretici. Bu şartlar altında maliyet kurtarmadığı için kimse bağa bahçeye bakamaz, mecburen şehirlere göç eder. Üretici hak ettiğini kazanırsa, tarım ve hayvancılık ülkede tekrar canlandırılırsa işte o zaman bir şeyler değişir ülkede.
Halk yeterince güzel beslenemezse, gelecek nesiller daha zayıf olur, hastalıklar patlar, kullandığımız medikal ürünler ve ilaçlar dahil çoğu ithal ediliyor. Bu da ayrı ekonomik sorunlara gebe. Her şeyin başı tarım ve hayvancılıktır. Bu düzen değişmezse reaksiyon olarak bir çok farklı sorunlarla uğraşacağız gelecekte. Bizim ''köylü milletin efendisidir'' düşüncesinde güzel siyasetçilere, işinin ehli ekonomi bakanlarına, yatırımları betona değil de tarıma ve hayvancılığa yapacak kişilere ihtiyacımız var. Sanayi de bunun bir sonraki basamağı.
Halkın büyük çoğunluğunun tüketimi makarna, pirinç, bulgur ve bir kaç bakliyatlarla sınırlı. Et tüketimi düşük, süt, peynir ve diğer hayvansal gıdaların tüketimi de. Nereden başlasam bilemiyorum, olay köy enstitülerinin kapatılmasından başlıyor, 1950'lerde ivme kazanıyor ve geldiğimiz süreç belli. Kazanamayan, hatta borçlanan çiftçiler, hayvancılar ve geçinememezlik yüzünden köyündeki evinin kapısını kilitleyip büyük şehirlere, çalışmaya giden kırsal nüfus. Çürüyen mahsuller. Bu göçlerin ayrıca yarattığı metropol sorunları.
Benim ailem fındık üreticisi, aşağı yukarı diğer tarım ve hayvansal ürünlerde de süreç birbirine benziyor. Üreticinin elinden mahsulleri 2 kuruş paraya aracılar tarafından alınıyor, sonra aracılar bunu yurt dışına ihraç ediyor parasına para katarken çiftçi geçinemez hale geliyor. Fındıktan örnek vermem gerekirse şu anda Ordu-Giresun fındığı 14-15 tl'ye alınıyor üreticiden kilo olarak, kabuklu fındığın yurt dışına ihracat satışı da 14 dolar. Yani düz 80 tl diyebiliriz. Aradaki kar oranı ortada. Toprak üreticinin, mahsul üreticinin, ama pastanın en düşük oranını alan da üretici. Bu şartlar altında maliyet kurtarmadığı için kimse bağa bahçeye bakamaz, mecburen şehirlere göç eder. Üretici hak ettiğini kazanırsa, tarım ve hayvancılık ülkede tekrar canlandırılırsa işte o zaman bir şeyler değişir ülkede.
Halk yeterince güzel beslenemezse, gelecek nesiller daha zayıf olur, hastalıklar patlar, kullandığımız medikal ürünler ve ilaçlar dahil çoğu ithal ediliyor. Bu da ayrı ekonomik sorunlara gebe. Her şeyin başı tarım ve hayvancılıktır. Bu düzen değişmezse reaksiyon olarak bir çok farklı sorunlarla uğraşacağız gelecekte. Bizim ''köylü milletin efendisidir'' düşüncesinde güzel siyasetçilere, işinin ehli ekonomi bakanlarına, yatırımları betona değil de tarıma ve hayvancılığa yapacak kişilere ihtiyacımız var. Sanayi de bunun bir sonraki basamağı.
Leave a Comment